به نقل از «فارس»

بازگشت شکوهمند «تبریزی» به شهر اولین٬ها

تاریخ انتشار: ۶ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۸۰۹۲۳

خبرگزاری فارس- تبریز- فرینوش اکبرزاده: ششمین جشنواره تئاتر خیابانی تبریزیم، به عنوان یکی از معدود جشنواره‌های سراسری تئاتر در آذربایجان‌شرقی و تبریز، میزبان هنرمندان تئاتر خیابانی سراسر کشور است.

جشنواره‌ای که از لحاظ وسعت برگزاری و ساختار بی‌نظیر آن، در آذربایجان شرقی و شمالغرب کشور نظیر ندارد. این جشنواره به همت سازمان فرهنگی  اجتماعی ورزشی شهرداری تبریز، پس از  پنج دوره برگزاری، با وقفه‌ای چند ساله مواجه شده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وقفه‌ای که شیوع پاندمی آن را طولانی تر کرد.

امسال اما صحبت برگزاری مجدد جشنواره سراسری تئاتر تبریزیم انگیزه و امید مدفون خیابانی‌کاران آذربایجان را دوباره زنده کرد.

 

مراسم افتتاحیه به اذعان همگان با شکوه و حضور درخوری برگزار شد و نشان داد علاقه مردمان تبریز، این کهن‌شهر مبدع تئاتر در ایران به نمایش اتفاقی نیست.

در روز اول جشنواره تبریزیم، «کودک کار» نوشته بهناز قرطاسی و کارگردانی امیر مهروند از تبریز، اولین اثری بود که اجرا شد. مهروند در این نمایش به موضوع کودکان‌کار و رویاهای آن‌ها پرداخت کرده بود.

«شهر خوبان» عنوان نمایش بعدی بود که توسط بهنام کاوه، کارگردان فعال آبادانی به اجرای اموم در آمد. آبادان در جنگ و بعد از جنگ، مشکلات مردمان ساکن در نوار مرزی کشور، دغدغه بهنام کاوه بود برای تولید این اثر نمایشی.

«مردان آهنین» به نویسندگی فاطمه پاشازاده و کارگردانی مسعود کردی سومین نمایش خیابانی روز اول جشنواره تئاتر خیابانی تبریزیم بود.

به این ترتیب اجرای نمایش‌ها در نوبت صبح پایان یافت و گروه‌ها برای صرف نهار و استراحت عازم هتل آزادی تبریز شدند.

 

اما در نوبت بعد از ظهر «نیشتر» به نویسندگی مهدی صالحیار و کارگردانی مهدی خالقی با استفاده از شخصیت‌های نوستالژیک کتاب‌های درسی به بحران آب به این معضل و بحران پرداخت کرده بود. نمایشی که قصد آگاهی جامعه از بحران کم آبی و حتی بی آبی آینده را داشت.

نمایش «نمکی» از تبریز هم با نگاهی به معضل آلایندگی‌های صوتی که هر روز با آن سر و کار داریم، توسط جلیل یوسفی نوشته و وحید صابر آن را کارگردانی کرده بود.

«آهویی با روپوش قرمز» به نویسندگی اصغر خلیلی و کارگردانی مجتبی خلیلی نمایش بعدی بود که علاقه‌مندان به نمایش و حاضرین در مجموعه تاریخی ائل‌گلی در آن میزبان این گروه اصفهانی بودند. اشاره به مشکلات محیط زیست با زاویه دید یک آهو، توانست به برخی مشکلاتی که حیوانات و درختان را در معرض انقراض قرار می‌دهد بپردازد.

و آخرین نوبت اجرا در روز اول اختصاص داشت به نمایش «ماندالا». آرزو بهرامی نویسنده این کار بود و مهدی روزبهانی و فرشته جعفری به صورت مشترک کارگردانی این نمایش را بر عهده داشتند.
ماندالا از استان زنجان در این دوره از جشنواره شرکت کرده بود.

 

اجراهای بخش داوری روز دوم جشنواره، در پارک بزرگ ائل‌گلی تبریز نیز با استقبال شهروندان تبریزی همراه شدند و در نهایت چشم انتظار آخرین تحولات جشنواره خواهیم بود.

ششمین دوره «جشنواره سراسری تئاتر خیابانی تبریزیم» از ۵ تا ۷ آبان ۱۴۰۲ به میزبانی سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری تبریز و با دبیری رامین راستی در حال انجام تجربه ای به وسعت تبریز است. تجربه ای که با حضور گروه‌ها در سطح شهر و اجرا در مدارس و پارک‌های کوچک و بزرگ به همراهی هر چه بیشتر شهروندان منتهی شده است.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: جشنواره سراسری تئاتر خیابانی تبریزیم تبریز ائل گلی تبریز تئاتر خیابانی بحران کم آبی سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری تبریز تئاتر خیابانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۸۰۹۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) خیابانی که قرار بود شانزلیزه ایران شود

خیابان لاله‌زار قدمتی به درازای تاریخ پایتخت دارد. زمانی تنها یک باغ خارج از حصار شاه طهماسبی بود و به مرور به یکی از شلوغ‌ترین و پررفت‌وآمدترین خیابان‌های تهران تبدیل شد.

روزگاری لاله‌زار مدرن‌ترین خیابان تهران نام داشت و بسیاری از اولین تجربه‌های مدرنیته را در حافظه خود ثبت کرده است. زمانی نیز به‌عنوان خیابان فرهنگی تهران قدیم از آن یاد می‌کردند.

شواهد امر می‌گوید که لاله زار باید پیش از سال ۱۱۹۰ خورشیدی به وجود آمده باشد. در عصر قاجاریه، این باغ مکان تفریح و تفرج پادشاهان به حساب می‌آمد و در سال ۱۱۵۴ خورشیدی و دوران فتحعلی‌شاه قاجار نیز، باغ لاله زار را محل سکونت رییس هیئت اعزامی ناپلئون بناپارت در نظر گرفتند. با توسعه شهر تهران، این باغ و اراضی اطراف آن نیز جزئی از محدوده پایتخت شد و روند رو به رشد خود را با سرعت پشت سر گذاشت.

سال ۱۲۵۲ خورشیدی و در عهد ناصری، ناصرالدین شاه در سفری به فرنگ، از تماشای خیابان شانزلیزه پاریس به وجد می‌آید. در بازگشت او، باغ لاله زار ۹۰ هزار تومان فروخته می‌شود و مسیری از میان این باغ می‌کشند تا خیابانی به سبک خیابان‌های اروپایی و شبیه شانزلیزه پاریس، در طهران آن روز‌ها ساخته شود.

اولین سیم تلگراف را از باغ لاله زار کشیدند، اولین چراغ گاز تهران قدیم را در شب‌های لاله زار روشن کردند، اولین سالن سینما و اولین مغازه گل فروشی هم در همین خیابان افتتاح شد.

یک خط واگن اسبی، برای گشت‌زنی در خیابان لاله زار تدارک می‌بینند. «محله دولت» نیز در غرب باغ لاله زار، به‌عنوان جدیدترین محله مسکونی تهران، یکی از زیباترین و مصفاترین کوچه باغ‌ها و از مرغوب‌ترین اراضی شهر معرفی شد.

در دوران مشروطه، لاله‌زار اوج رونق و شکوفایی خود را پشت سر گذاشت و تا پایان عصر قاجاریه نیز، یکی از مهم‌ترین نقاط گردشگری پایتخت بود. در پایان عصر قاجار و اوایل دوره پهلوی نیز، خیابان لاله زار یا «شانزه‌لیزه تهران» نماد نوگرایی و هنر ایران را بر پیشانی داشت. خیابانی که ترکیبی از هنر و تجارت را در دل خود جای داده و تئاترها، سینماها، رستوران‌ها و ویترین مغازه‌های مختلف آن، رفت و آمد بسیاری را در این خیابان رقم می‌زد.

امروزه از آن لاله زار طهران قدیم تنها «خانه امین‌السلطان» یا «خانه و باغ اتحادیه» باقی مانده که خوشبختانه از دام تخریب رها شده و به دست مرمت و بازسازی رسیده است. خیابان لاله‌زار قدیمی که امروزه به آن قسمت جنوبی لاله‌زار می‌گویند، حد فاصل خیابان جمهوری تا میدان توپخانه را شامل می‌شود؛ میدانی که خود داستان‌های شنیدنی در خاطر دارد.